Ben melisa kokluyorum kız sen kimsin

Ben melisa kokluyorum kız sen kimsin

Boynun kim gözlerin kim kokun kim

Sacında kum var bir denizin kızı mısın

Yoksa bir çölden Leyla mı oyle hüzün gibi yorgun

Adın var mı yoksa sade oldugun gibi misin

Belki saclarında kömürlerin tozu var

Ya da henüz mum üflemiş gibi tazesin

ben sende baskasını ararım bilesin

Sonra gün doğunca ağlarsam şaşırma

Demek ki yokmuş sende benim sazıma makam

Aldığım nefesin her parçası degilmişsin

Ben melisa kokluyorum kız sen kimsin

Saclarında çözülen bu bukleler kimin

Adın var mı yoksa sadece güzel misin

Ölsem hani mesela bir bakışla diriltir misin

Ya diriyken öldürür müsün sabahlara dek

Çok yalancı bir geceyim kanma dolunayıma

Okyanusa salınmış kağıttan kayık gibiyim

Çok adım var benim kadın sen kimsin

Hiç bilmesem kendimi sabaha benimle gelir misin

30.Temmuz.2012 / Kaş

ve sonra elimin körü gibi

ve sonra elimin körü gibi

sanki hiç olmamışçasına çekip gidişlerin

içimde bin defa öldürdü beni

sonra tekrar geldiğinde gördüklerini

ölü gibi diye sevmemen bundan

kokunu kokum bildim de özledim

sesini sesim bildim

tenini tenim bildim de üşümedim hiç

ben seni kendim bildim

ve kasımın onbiri ankara'nın içinde

dün gitmişsin gibi özledim seni

o şarkının tam da o yerine

bir damla yaşımı kattığım ondan

ve sonra elimin körü gibi

havadan sudan konuştuğumuz

hiç sevmemişim gibi seni sanki

kış geldiğinden üşüdüğünü anlatmışlığın

ayaklarının soğukluğuna değinmişliğin falan

peeehhh

olmayacak işler bunlar

kasımın on birinde

eliminkörü gibi

senin ayakların yerine hiç üşümemişim gibi sanki

ankara'nın bir yerinde

özlediğimdir seni

kafiyesi tutmamış bu şiir

ha istesem tutmaz mıydı kafiye

tutar idi neden tutmasın niye 

hû

11.Kasım.2012 / Ankara

deyiş

üç kişi toplanmış benim başıma
biri candır, biri dosttur, biri hû
sonra gece ve karanlık ve sükûn
belki ya hû, belki ahû, belki sû