ebced

dibindeyim yerin
adına metro diyorlar
üç beş tek içiyorsun
laf etmesen duymuyorlar
evine götürüyorlar
hayvan gibi bir haziran gecesi
aylardan ikibinonaltı
yıl
bildiğin salı
ter akıyor kıçından
silmiyorlar
dibindeyim yerin
adına metro diyorlar
üçkuruşa lacivert gökyüzleri veriyorlar
iki daha versen
plüton senin
adımı yol kenarına yazmışlar
deliler ağlıyor
veliler bilmiyorlar
ankara'nın bir yeri
adım adından geçmiş
sûr üflemiş cebrail
duymuyorlar

gözlerinin rengine çalıp söylemiş keman
şarkı sanmış ağ-ı yar
bilmiyorlar
ahir yıl bu zamanlar
bilmezken sesim seni
şarkıları ağladım
geceler ay ışığ'na
şimdi yeni yıl diye
sanki bin ecel geçmiş
gömülmüş naaşım gibi
toplanmış ağlıyorlar

deli oldum
bilmediler
sükûtum geceye şerh
okuyunca alemi
ismini duymuyorlar

sefasını dem sürmüş
kara bir koyunum ben
elimden velî tutmuş
deliye sayıyorlar

içimde bin ben öldüm
yağmur ile yıkandım
adımı zikr eyleyip
bana mı ağlıyorlar

ağyar kime teşneyse
sâbâdan çalsın keman
gül kokladım bu gece
adını bilmiyorlar
hû