cem ettim bir alemde
sefayı hiç bilmedim
demde buldum huzuru
cefadan çekinmedim
hû
gece dediler geldim
kurulmuş muhabbete iliştim kıyısından
gönüllerde yer çoktu ortalarda kalmadım
sonra çoka bölündüm aradım her parçamı
bütün çöplere baktım zerremi bulamadım
de ki zom muhabbeti zerre aşka kanmadım
de ki deli konuşur hiç bir göze doymadım
de ki demem dinlerim
ben dahi anlamadım
çok özlemiş gibiyim özlemini bilmeden
sadece bildiğimden belki de özlemeyi
canım ne çok acıyor kaçsam bile kendimden
de ki berduş bir adam heceliyor kendini
adını söylemeden kendimi bilemedim
gittim camın önüne baktım şu karanlığa
hû diyen derviş sandım
kandım camda yansıya
giydim aşkın postunu döneyazdım kendimi
tüttüm duman içinde bir ateş olamadım
damladım da söndürdüm dumanını kendimin
ağlıyorum sandılar ki sana kanamadım
çok acıyor ellerim değmişliğinden belki
gözlerim âmâ gibi görmüşlüğümden sanki
lakin gönül lâl değil harfler pek kifayetsiz
kelimeler yetmiyor cümleler nezaketsiz
ismin bir isim değil
sanki bir ses ilahî
ebcedini kitledim dilimin köşesine
anahtarı sendedir ben yalnız düğümüyüm
velîler semah durdu aşıkların neyiyle
hüzün gerdeğe girdi ben onun düğünüyüm
hû
24.Ekim.2013 / Ankara
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder