adının içinde bir kadın
yıldızlı karanlığında gecenin
taş duvarlara sürtüyor dudaklarını
söylecek sözlerini
karanlığa fırlatıyor
oysa ben
duyuyorum bütün ağladıklarını
gözümden akan uyku nereye kaçtın madem kaçacaktın ben neden yattım sen kaçıp gidince ben bana kaldım gökte yıldızları sayar dururum kapadın ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder