- II -
parmaklarım örümcek olup melodiler örüyordu. sadece kendi takıldığı ağlar örüyordu. odada hiç ışık yanmıyordu. karanlıkta umutlar da kayboluyordu. gözlerim kendiliğinden kapanıyordu. sesim çatallaşıyordu. şarkılar seni söylüyordu. bazen bir kelime tutulup kalıyordu dilimde, bir türlü söylenemiyordu. bazen bir nota takılıp kalıyordu parmaklarıma, bir türlü çalınamıyordu. bazen boynum bükülüyor, başım omzuma düşüyor, nefesim odayı kaplıyordu. camlar buğulanıyordu, bebekayakizleri oluyordu, hepsi pencerenin pervazında kayboluyordu, ayaklarım git diyordu, gidemiyordum.
odam vanilya kokuyordu
sen bilmiyordun
-
Malafa, Hakan Günday’ın yazdığı Doğan Kitap’tan yayımlanmış bir eser. İçinde kullanılan bir çok kelime belli bir jargona ait ve bilinmeyen ...
-
takvimin obirinde aylardan nisan iken ikibinonikide ebcedini düşürdüm ay altında bu şehre artık seni benden gayri kim bilirse bilsin kim kok...
-
gözümden akan uyku nereye kaçtın madem kaçacaktın ben neden yattım sen kaçıp gidince ben bana kaldım gökte yıldızları sayar dururum kapadın ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder